miércoles, 27 de febrero de 2013

Mexan por nós, imos dicir que chove?


Van alá dous meses deste 2012+1. Apenas 60 días e xa podemos afirmar que o traballo levado a cabo pola DXT foi ineficiente. Pero non imos criticar a actuación da administración de xeito abstracto, se trata dun tema moi serio e merece un estudo acorde, dentro das nosas limitacións.
Estas son as propostas da DXT dende o primeiro de xaneiro:

1.- Nada máis comeza-lo ano o Ministro de Interior do noso Goberno comparecía ante os medios co gaio de presenta-los datos das vítimas de accidentes de tráfico do pasado ano. Xa comentamos no noso blog en pasadas publicacións a interpretación tendenciosa daqueles números por parte da DXT. Hoxe queremos lembrar que nesa comparecencia o señor Ministro aprobeitou para anunciar que se incrementaría o control sobre o uso do casco por parte do colectivo ciclista. Unha práctica que, en palabras do Señor Fernandez Díaz, de estar máis extendida, redundaría nunha disminución das vítimas mortais.
Logo a primeira proposta do Goberno foi O USO DO CASCO.

2.- Fai uns días puidemos ler nalgunha publicación na rede que a DXT pretendía aumenta-lo número de sancións polo transporte inaxeitado de bicicletas nos automóviles. Isto é, aquelas situacións nas que se transporta unha bicicleta na parte posterior do vehículo, cos asentos abatidos e ser ir suxeita por ningún tipo de arnés. Circunstáncia que xenera un claro e grave risco de sufrir lesións en caso de colisión ou mesmo dun frenazo brusco.
A segunda proposta se referiu ó TRANSPORTE AXEITADO DE BICICLETAS.

3.- Para rematar, onte coñecemos que a nova idea da DXT para tratar de frear o número indecente de vítimas ciclistas que temos neste país non é outra que a obriga de obter un permiso ou licencia por parte do ciclista para poder saír á estrada. A Directora Xeral de Tráfico, María Seguí, afirmaba que lle preocupa a “deficitaria educación viaria” da nosa poboación.
Por fin, a triloxía de propostas da DXT se pecha coa instauración dun CARNÉT PARA CICLISTAS.

Ahora imos analizar o problema dende o punto de vista fáctico, é dicir, mentres a DXT nos fai estas propostas, trataremos de resumir o que está a pasar nas nosas estradas do seguinte xeito: o que máis nos preocupa na ASCIGA, como non pode ser doutro xeito, é a seguridade do ciclista, e posto que, en apenas dous meses levan falecido oito compañeiros debaixo das rodas dalgún vehículo, trataremos de valorar se as medidas que propón a DXT aportarán maior seguridade a este colectivo. Algúns expemplos:
-   - Cristóbal Hermida: levaba casco, o xeito de traslada-la bicicleta “non nos consta”, coñecía as normas e circulaba correctamente. O camioneiro “supostamente” cegado polo sol ebisteuno dende atrás.
-   - Rebeca Borrás: circulaba en casco urbán, o xeito de traslada-la bicicleta “non nos consta”, coñecía as normas e cruzaba un paso de cebra aberto para ela. O homicida circulaba de forma temeraria, con exceso de velocidade e se atoparon alcohol e drogas nas análises realizadas.
-   - Jorge Aguilera: descoñecemos se levaba casco, o xeito de traslada-la bicicleta “non nos consta”, coñecía as normas e circulaba correctamente. Un mozo de 20 anos o atropelou co seu VW Golf.
-   - Anónimo, 31 de xaneiro na A2. Descoñecemos se levaba casco, o xeito de traslada-la bicicleta “non nos consta”, coñecía as normas e circulaba correctamente. No atestado consta que foi atropelado.
-   - Dous ciclistas atropelados en Málaga. Levaban cadanseu casco, o xeito de traslada-la bicicleta “non nos consta”, coñecían as normas e circulaban correctamente. O homicida, en prisión preventiva, circulaba baixo os efectos do alcohol e realizou un adiantamento sen respetar ós ciclistas levándoos por diante.

Algunhas reflexións a modo de conclusión:

Para ir por orde, en canto ó USO DO CASCO, vemos que na maioría dos casos analizados os falecidos iban protexidos por ese “pedazo de PVC”, sen embargo non lles serviu de nada. Poida ser que nalgún caso poida servir ós fins da DXT para sumaren menos vítimas mortais ou ben para que estas soporten ese prazo noxento e macabro das 24h tralo accidente que lle permite ó director de tráfico de turno sumar unha vítima menos, como se despois dun día o falecido xa non fose persoa.
En concreto na ASCIGA nos preocupa únicamente que non nos pasen por enriba, a gravidade das lesións e o efecto sobre esta que poida ter o uso do casco o consideramos unha cuestión marxinal.

No tocante ás medidas para asegurar un TRANSPORTE AXEITADO DA BICI, sí afirmamos rotundamente que é un tema importante na seguridade viaria. Resaltamos neste senso os esforzos realizados no pasado por outras asociacións para conseguiren por parte do goberno anterior a homologación dos instrumentos de tansporte portátiles que se sitúan na parte traseira do vehículo e que garanten un transporte seguro.
No que atingue á proposta da DXT, valoramos a preocupación por un tema importante e que, sen dúbida, xenera perigos, pero non coñecemos ningún caso documentado de lesións por este tipo de imprudencias (que os haberá, sen dúbida) e, sobre todo, nos casos que vimos de analizar non é unha circunstancia que xogase un factor decisivo nos falecementos dos nosos amigos.

Como vemos, en ningún dos casos existen indicios de que as vítimas falecidas incumpliran a normativa de circulación. Logo para qué a esixencia de un CARNÉT CICLISTA se, por unha banda non se pode acreditar en modo algún que sexan o descoñecemento ou a inobservancia das normas por parte do ciclista as causantes dos sinistros, e por outra, máis importante, sí queda acreditado que son aqueles conductores que sí teñen carnét os que incumpren as reglas.

Neste senso queremos incluir na nosa reflexión o comentario que un amigo (que non ten bici) nos facía o outro día: Non dá que pensar que as autoescolas se publiciten como as que teñen máis aprobados á primeira no canto de facelo como as que mellor ensinan, ou as que teñen os alumnos con menor índice de sinestralidade? (Gracias pola aportación Ross).

Para rematar unha anécdota. Porque en ocasións unha imaxe vale máis que mil palabras. Días atrás publicaba El Correo Gallego unha nota de prensa remitida polo noso triatleta Iván Raña, na que relataba cómo un conductor, ignorando totalmente as normas de circulación, non só os puxera en perigo a él e ós seus acompañantes, senón que deixaba patente a súa ignorancia das normas que permiten ós ciclistas circular en paralelo (teneis que ir de a uno, que lo dice el “librillo”), e como nota de orixinalidade os ameazaba con unha zapatilla na man. Éste tipo de comportamentos están presentes a diario nas estradas e son os que provocan todas estas mortes, e non, baixo o noso punto de vista, que o ciclista leve ou non casco, que circule correctamente, ou que use unha baca para transporta-la bicicleta.

sábado, 23 de febrero de 2013

II RUTA DO LACON (Cuntis)



O pasado día 17 de febreiro no marco da festa gastronómica do Lacón con grelos celebrouse en Cuntis a II Ruta do Lacón de BTT. Unha edición á que acudiron arredor de 800 bikers animados polo éxito da anterior edición e sen que o chuvioso tempo supuxese inconveniente algún. Todo o contrario, a auga que caía do ceo púxolle á cita un punto épico ó que os presentes, dende o máis novo ó máis vello e dende os profesionais ós noveles, se negaron a renunciar. E, como non podía ser doutro xeito, a xénese da ASCIGA estivo presente.


Na travesía polos montes acompañounos un dos grandes do ciclismo galego actual, Gustavo César Veloso; o percorrido resultou moi entretido con sinuosos trazados en cada tramo e con nutridos avituallamentos, cunha ruta longa (45,37 km segundo o noso contaquilómetros) e unha curta (de arredor de 30 km), de menor dificultade física. Unha saída e primeiros quilómetros moi concorridos polo grande número de participantes, e cos inconvenientes propios desa circunstancia, a medida que o grupo se foi estirando o estupendo trazado deseñado polo CDM Xesteiras mostrou todo o seu esplendor, obligando ós bikers a dar o mellor de sí, sobre todo na ruta longa. O entrecruzamento da ruta curta coa longa producía pequenos embotellamentos pero permitía personalizar o percorrido ó gusto do “consumidor”, é dicir, á medida de cada un dos participantes segundo como fosen respondendo as pernas.


¿Qué nos atopamos no percorrido? Pois o ceo ameazante de choiva foi unha constante durante toda a xornada e inclusive chegou a caer algunha pinga pero, por fortuna, non chegou a descargar de forma persistente. Así as cousas, despois da selectiva subida inicial o percorrido levounos por camiños polo alto dos montes da comarca, lama, cruces de regatos, lama, subidas infernais, lama, camiños rotos a carón de ancestrais valos de pedra, lama, longos tramos por camiños de monte, lama, algún tramo por entre casas e, por suposto, unhas trialeras que culebreaban entre os pinos e eucaliptos polas que, habida conta da lama que se formou na superficie, facían que os bikers practicasen máis surf que BTT. Trepidante. Con moitas caídas (algunhas dolorosas) e coas típicas averías e estropicios, pero trepidante. E con moita lama. Un final rompedor de constantes subidas e baixadas que nos levaron de novo á vila termal para, con longas colas, poder lavar as maltreitas bicicletas e desprendelas da densa capa de lama que as cubría, pero coa satisfacción de ter completado un esixente percorrido. A cara de sufrimento era común en moitos bikers, pero porriba desa circunstancia estaba ese sorriso velado que lucía na faciana de todos como mellor expresión dunha boa xornada de mountain bike polo monte galego e á que a peculiar meteoroloxía galega non quixo faltar.



Non podemos menos que agradecer e destacar o sobresaínte papel da organización do CDM Xesteiras (www.cdmxesteiras.com), que se superan cada vez que teñen entre mans unha ruta e que manexaron con solvencia o enorme número de participantes, ós que asistiron en todo momento con consellos, reparacións e incluso con rescates na auga. Como non todo é dar pedais, hai que poñer en alza, dese mesmo xeito, o bo ambiente reinante, do que quen subscribe estas liñas pode dar boa conta, que contribuíu a mellorar o resultado final da ruta; unha Ruta do Lacón que, pese á súa xuventude, xa ten o seu sitio no almanaque das rutas importantes.

miércoles, 20 de febrero de 2013

Casco sí, pero a vaquiña polo que vale!



A comezos de ano o Ministerio de Interior e a DXT publicaron un elaboradísimo estudo dos datos referentes ás vítimas en accidentes de circulación no 2012. Se un observa o minucioso traballo levado a cabo para presentar estes números rápidamente se dá conta de cómo se trata de aprobeitar o aparentemente positivo dato de que os falecidos teñen descendido cuantiosamente nos últimos anos. Non obstante, na miña modesta opinión, posto que se reducen en maior medida os falecidos que o número de accidentes resulta obvio pensar que este descenso nas vítimas se debe ás melloras técnicas na seguridade dos vehículos e non ó traballo levado a cabo pola propia DXT. Evidentemente poñer multas non salva vidas!

A idea expresada pola DXT en boca do Ministro de Interior nesta rolda de prensa foi a de que se terían producido menos mortes entre o noso colectivo se estivese máis extendido o uso do casco. Considero tal afirmación unha idea absurda en grao superlativo. Non hai que ser un erudito (…que non é máis que un “erudo” pequeno, magister dixit) para se dar conta de que un casco de PVC pouco fai cando un camión che pasa por enriba (lembremos que o noso amigo Cristóbal Hermida levaba posto o casco, e só é un exemplo).




Propoñer como solución ó elevadísimo número de ciclistas asasinados aumenta-la presión para o uso do casco sobre este colectivo me parece que non é outra cousa que CULPAR ÁS VÍTIMAS!



No Reino Unido (alá polo “primeiro mundo”) se ven de presentar un estudo SERIO realizado pola UK´S NATIONAL CYCLISTS´ASOCIATION, no que, tras un minucioso traballo se conclúe que os cascos inclusive poderían aumenta-la gravidade das lesións medulares e cerebrais. Concretamente dí así:

Conclusión

Las pruebas y argumentos disponibles indican que los cascos pueden ofrecer una protección limitada en el caso de ciertos impactos (por ejemplo, caídas leves). Sin embargo, esta ventaja puede ser también contrarrestada o incluso superada por las diferentes maneras en que llevar un casco aumenta la posibilidad de que esos impactos sucedan en primer lugar. Hay lugares (por ejemplo Nuevo Gales del Sur en Australia y Nueva Escocia en Canadá) donde el aumento del uso del casco resultó aparentemente en una reducción del número de usuarios de la bicicleta, además de un aumento del riesgo de lesiones para los ciclistas restantes. Hay también pruebas de que el uso del casco aumenta el riesgo de lesiones cervicales y cerebrales debido a impactos angulares o rotacionales. Por tanto, los cascos podrían aumentar la gravedad de lesiones medulares y cerebrales, algunas de las cuales causan incapacidad permanente. Varios niños han sido estrangulados por la correa de sus cascos con resultados mortales.

Reiteramos la observación de la revisión de pruebas encargada por el Departamento de Transporte del Reino Unido119, que señaló que era “imposible cuantificar de manera definitiva la eficacia o no de los cascos de ciclista basándose en las fuentes bibliográficas consultadas”.


Agora unha experiencia persoal: comezas a valorar e querer ó teu casco cando o sintes arrastrándose polo asfalto a gran velocidade durante 10 ou 15 metros, mantendo a tua cabeza illada do piche, e todo se salda cunha fisura nunha costela.


Dende a ASCIGA non podemos máis que recomenda-lo uso xeneralizado do casco, toda vez que, presentes a diario nas estradas galegas, somos conscientes de que a práctica totalidade dos que saímos en bici somos favorables ó seu uso e predicamos co exemplo. Ó mesmo tempo queremos reprochar ó Ministro de Interior e á DXT a súa actitude de pasotismo e, por ende, o feito de culparen ás vítimas como veñen de facer nas declaracións que comentamos ó principio deste artigo.

Aquí vai o noso consello de hoxe: MERCA UN CASCO:



1.- Resulta imprescindible que o fagas nunha tenda para poder probalo. Se o mercas por Internete, novo ou usado, poida que recibas na casa un "cacho de plástico" que non sirva ó propósito que buscamos.


2.- O primeiro dato a ter en conta é o etiquetado EN1078 que indica que cumple a homologación europea.




3.- O casco está composto de dúas partes, o material interior que absorbe os golpes, e a carcasa exterior. Ambas partes poden ir pegadas (veremos que unha cinta negra une ambas pezas) ou inxectada a primeira dentro da segunda. Este segundo tipo sempre será unha mellor opción xa que evita o risco de que se desprendan.


4.- Deseño. Ó marxe do gusto de cada quen non deixa de ser importante que te decantes por cores vivas que che fagan máis visible.


5.- Sistema de peche: é importante comprobar con un simple turrón que axusta perfectamente e que non existe risco de que se nos solte durante a marcha (non sexas bruto, non fai falla que llo rompas ó amigo da tenda!).


6.- En canto á estructura e á forma, a parte da estética que busquemos deberás ter en conta que é importante a ventilación xa que con él na cabeza imos suar. Non obstante non funciona a ecuación máis buracos = máis ventilación. É un detalle a ter en conta que estes buracos de ventilación conten cunha malla protectora que evite a entrada de insectos.



7.- Axuste: é esencial probalo casco e entender cómo funciona o sistema de axuste. O axuste máis axeitado se consegue cos modelos que montan un anel de plástico na parte interior que se axusta á medida da nosa cabeza, normalmente cunha rodiña na parte traseira que serve para apretar e afrouxar (segundo o cabezón de cada quen!).


8.- Sirva como guía un último consello: o prezo dun casco de bici actualmente pode acada-los 300€, pero atopamos modelos dende pouco máis de 20€. Un prezo elevado non garante unha maior seguridade, os materias de alta calidade que se usan para competición buscan principalmente que o peso sexa o máis libián posible, e todos eles deben pasa-las mesmas probas de calidade. 
Para atopar o casco que mellor se adapte ás túas necesidades nada mellor que deixarte aconsellar por profesionais serios, unha boa opción é acudir a Oliveira Bike, en Santiago de Compostela (C/ Sanchez Freire 87. http://www.bicicletasoliveira.com/), xente seria e profesional que se prestaron a colaborar moi amablemente nesta reportaxe e nos ofreceron toda a información que lles solicitamos, dende aquí o noso agradecemento!