Van alá dous
meses deste 2012+1. Apenas 60 días e xa podemos afirmar que o traballo levado a
cabo pola DXT foi ineficiente. Pero non imos criticar a actuación da
administración de xeito abstracto, se trata dun tema moi serio e merece un
estudo acorde, dentro das nosas limitacións.
Estas son as
propostas da DXT dende o primeiro de xaneiro:
1.- Nada máis
comeza-lo ano o Ministro de Interior do noso Goberno comparecía ante os medios
co gaio de presenta-los datos das vítimas de accidentes de tráfico do pasado
ano. Xa comentamos no noso blog en pasadas publicacións a interpretación
tendenciosa daqueles números por parte da DXT. Hoxe queremos lembrar que nesa
comparecencia o señor Ministro aprobeitou para anunciar que se incrementaría o
control sobre o uso do casco por parte do colectivo ciclista. Unha práctica
que, en palabras do Señor Fernandez Díaz, de estar máis extendida, redundaría
nunha disminución das vítimas mortais.
Logo a
primeira proposta do Goberno foi O USO
DO CASCO.
2.- Fai uns
días puidemos ler nalgunha publicación na rede que a DXT pretendía aumenta-lo
número de sancións polo transporte inaxeitado de bicicletas nos automóviles.
Isto é, aquelas situacións nas que se transporta unha bicicleta na parte
posterior do vehículo, cos asentos abatidos e ser ir suxeita por ningún tipo de
arnés. Circunstáncia que xenera un claro e grave risco de sufrir lesións en
caso de colisión ou mesmo dun frenazo brusco.
A segunda
proposta se referiu ó TRANSPORTE AXEITADO DE BICICLETAS.
3.- Para
rematar, onte coñecemos que a nova idea da DXT para tratar de frear o número
indecente de vítimas ciclistas que temos neste país non é outra que a obriga de
obter un permiso ou licencia por parte do ciclista para poder saír á estrada. A
Directora Xeral de Tráfico, María Seguí, afirmaba que lle preocupa a
“deficitaria educación viaria” da nosa poboación.
Por fin, a
triloxía de propostas da DXT se pecha coa instauración dun CARNÉT PARA CICLISTAS.
Ahora imos
analizar o problema dende o punto de vista fáctico, é dicir, mentres a DXT nos
fai estas propostas, trataremos de resumir o que está a pasar nas nosas
estradas do seguinte xeito: o que máis nos preocupa na ASCIGA, como non pode
ser doutro xeito, é a seguridade do ciclista, e posto que, en apenas dous meses
levan falecido oito compañeiros
debaixo das rodas dalgún vehículo, trataremos de valorar se as medidas que
propón a DXT aportarán maior seguridade a este colectivo. Algúns expemplos:
- - Cristóbal Hermida: levaba casco, o xeito de
traslada-la bicicleta “non nos consta”, coñecía as normas e circulaba
correctamente. O camioneiro “supostamente” cegado polo sol ebisteuno dende
atrás.
- - Rebeca Borrás: circulaba en casco urbán, o xeito
de traslada-la bicicleta “non nos consta”, coñecía as normas e cruzaba
un paso de cebra aberto para ela. O homicida circulaba de forma temeraria, con
exceso de velocidade e se atoparon alcohol e drogas nas análises realizadas.
- - Jorge Aguilera: descoñecemos se levaba casco, o
xeito de traslada-la bicicleta “non nos consta”, coñecía as normas e
circulaba correctamente. Un mozo de 20 anos o atropelou co seu VW Golf.
- - Anónimo, 31 de xaneiro na A2. Descoñecemos se
levaba casco, o xeito de traslada-la bicicleta “non nos consta”, coñecía
as normas e circulaba correctamente. No atestado consta que foi atropelado.
- - Dous ciclistas atropelados en Málaga. Levaban
cadanseu casco, o xeito de traslada-la bicicleta “non nos consta”,
coñecían as normas e circulaban correctamente. O homicida, en prisión
preventiva, circulaba baixo os efectos do alcohol e realizou un adiantamento sen
respetar ós ciclistas levándoos por diante.
Algunhas reflexións a modo de conclusión:
Para ir por
orde, en canto ó USO DO CASCO, vemos
que na maioría dos casos analizados os falecidos iban protexidos por ese
“pedazo de PVC”, sen embargo non lles serviu de nada. Poida ser que nalgún caso
poida servir ós fins da DXT para sumaren menos vítimas mortais ou ben para que
estas soporten ese prazo noxento e macabro das 24h tralo accidente que lle
permite ó director de tráfico de turno sumar unha vítima menos, como se despois
dun día o falecido xa non fose persoa.
En concreto na
ASCIGA nos preocupa únicamente que non nos pasen por enriba, a gravidade das
lesións e o efecto sobre esta que poida ter o uso do casco o consideramos unha
cuestión marxinal.
No tocante ás medidas
para asegurar un TRANSPORTE AXEITADO DA
BICI, sí afirmamos rotundamente que é un tema importante na seguridade
viaria. Resaltamos neste senso os esforzos realizados no pasado por outras
asociacións para conseguiren por parte do goberno anterior a homologación dos
instrumentos de tansporte portátiles que se sitúan na parte traseira do
vehículo e que garanten un transporte seguro.
No que atingue
á proposta da DXT, valoramos a preocupación por un tema importante e que, sen
dúbida, xenera perigos, pero non coñecemos ningún caso documentado de lesións
por este tipo de imprudencias (que os haberá, sen dúbida) e, sobre todo, nos
casos que vimos de analizar non é unha circunstancia que xogase un factor
decisivo nos falecementos dos nosos amigos.
Como vemos, en
ningún dos casos existen indicios de que as vítimas falecidas incumpliran a
normativa de circulación. Logo para qué a esixencia de un CARNÉT CICLISTA se, por unha banda non se pode acreditar en modo
algún que sexan o descoñecemento ou a inobservancia das normas por parte do
ciclista as causantes dos sinistros, e por outra, máis importante, sí queda
acreditado que son aqueles conductores que sí
teñen carnét os que incumpren as reglas.
Neste senso
queremos incluir na nosa reflexión o comentario que un amigo (que non ten bici)
nos facía o outro día: Non dá que pensar
que as autoescolas se publiciten como as que teñen máis aprobados á primeira no
canto de facelo como as que mellor ensinan, ou as que teñen os alumnos con
menor índice de sinestralidade? (Gracias pola aportación Ross).
Para rematar
unha anécdota. Porque en ocasións unha imaxe vale máis que mil palabras. Días
atrás publicaba El Correo Gallego unha nota de prensa remitida polo noso
triatleta Iván Raña, na que relataba cómo un conductor, ignorando totalmente as
normas de circulación, non só os puxera en perigo a él e ós seus acompañantes,
senón que deixaba patente a súa ignorancia das normas que permiten ós ciclistas
circular en paralelo (teneis que ir de a uno, que lo dice el “librillo”), e como
nota de orixinalidade os ameazaba con unha zapatilla na man. Éste tipo de
comportamentos están presentes a diario nas estradas e son os que provocan
todas estas mortes, e non, baixo o noso punto de vista, que o ciclista leve ou
non casco, que circule correctamente, ou que use unha baca para transporta-la
bicicleta.